by Rudy Van Eyken | andere, Blog, gadgets, ict |
Er is veel te doen rond “wearables”, toestelletjes die je op je lijf draagt. Een smart watch is daar een voorbeeld van. De verwachtingen zijn hooggespannen: wat gaan deze smart watches allemaal kunnen doen? Sommige toestellen concentreren zich tot het weergeven van meldingen, afkomstig van je smartphone. Ander toestellen dienen als centrum om allerlei lichaamsfuncties bij te houden. En dan zijn er nog anderen die vol verwachting kijken naar Apple, dat verwacht wordt hét smartwatch te maken dat eindelijk duidelijk maakt hoe zo’n toestel er moet uitzien – net zoals het met zijn iPhone deed voor de smartphone. Maar volgens Business Insider blijkt dat de tijd nog niet echt rijp is voor smartwatches, en wearable computing in het algemeen. Recente statistieken tonen namelijk aan dat 1 op 10 Amerikanen boven de 18 al een wearable toestel gekocht heeft. Een bemoedigend cijfer, dat dus aantoont dat er een groeipotentieel bestaat voor wearable toestellen. Maar uit andere cijfers blijkt dan weer dat de helft van de Amerikaanse gebruikers die een modern activiteiten-tracker toestel gekocht heeft, dat niet langer gebruikt. De reden daarvoor? De toestellen kunnen het engagement niet op langere termijn waarmaken. Eens het nieuwe eraf is, wordt het toestel gedumpt. De conclusie? De OEMs moeten de gebruiker duidelijk maken waarom zij een wearable nodig hebben. Het design moet ook verbeterd worden, het comfort, de gebruikservaring. En er moeten meer API’s komen, waardoor externe apps erop in kunnen spelen, en het nut voor de gebruiker duidelijker wordt. (1) Sexy wearables? Maar misschien moeten we afstappen van klassieke concepten van “wearable” – en ons oor eens te luisteren leggen bij de rode-oortjes...
by Rudy Van Eyken | ict, websprokkels |
Handig is het misschien wel. Je komt iemand tegen, van wie je weet dat je hem/haar kent, maar je kan je zijn naam iet herinneren. Je neemt ongezien een foto met je Google Glass of smartphone, en stuurt die naar een nieuwe app, die NameTag heet. De gelaatsherkenningssoftware analyseert de foto, en gaat die vergelijken met gezichten in de database – een database die samengesteld is uit publieke foto’s van de sociale netwerken. En kijk, je krijgt de naam te zien van die persoon, en je weet meteen via de foto’s op Facebook dat hij kindertjes heeft of niet en waar hij op vakantie was, via LinkedIn weet je welk werk hij doet, via Twitter weet je waar hij de laatste tijd zoal mee bezig was. Handig – maar ook griezelig. Stel: je zit een koffie te drinken in een taveerne. Een creep zit met zijn Google Glass of smartphone het aanwezige publiek af te scannen, en probeert via NameTag te achterhalen wie vrijgezel is, wie alleen woont, wie rijk is, enz., om dan zijn slachtoffer te vinden. Je kan het natuurlijk ook positief draaien: door de mensen in een taverne af te scannen, kan je meteen zien wie van hen jou kan interesseren, met wie jij gemeenschappelijke interesses deelt. Positief of negatief? Wij zijn in elk geval geneigd om al onze publieke foto’s op het profiel al meteen te gaan vervangen door een cartoon. Trouwens: heb jij zelf al eens naar jezelf gezocht op Google Images of Bing Images? Griezelig… http://www.nametag.ws/ Please follow and like...
by admin | ict, social media, websprokkels |
Waarom sharen mensen eigenlijk content? Wie shared content? En op welke manier delen verschillende mensen interessante content? Onderstaande infographic van statpro probeert een antwoord te bieden op deze vragen. Please follow and like...
by admin | blogtools, ict, social media |
Bij Google Alerts kan je een trefwoord ingeven. Telkens Google dit trefwoord tegenkomt krijg je een mailtje. Naargelang je instellingen, is dit eens per dag of week. Je kan ook bepalen of je wil weten of dit trefwoord voorkomt bij nieuws, blogs, of alle mogelijke sites. Op het aantal gekozen alerts zit geen beperking. http://www.google.com/alerts Please follow and like...
