Handig is het misschien wel. Je komt iemand tegen, van wie je weet dat je hem/haar kent, maar je kan je zijn naam iet herinneren. Je neemt ongezien een foto met je Google Glass of smartphone, en stuurt die naar een nieuwe app, die NameTag heet. De gelaatsherkenningssoftware analyseert de foto, en gaat die vergelijken met gezichten in de database – een database die samengesteld is uit publieke foto’s van de sociale netwerken. En kijk, je krijgt de naam te zien van die persoon, en je weet meteen via de foto’s op Facebook dat hij kindertjes heeft of niet en waar hij op vakantie was, via LinkedIn weet je welk werk hij doet, via Twitter weet je waar hij de laatste tijd zoal mee bezig was.
Handig – maar ook griezelig. Stel: je zit een koffie te drinken in een taveerne. Een creep zit met zijn Google Glass of smartphone het aanwezige publiek af te scannen, en probeert via NameTag te achterhalen wie vrijgezel is, wie alleen woont, wie rijk is, enz., om dan zijn slachtoffer te vinden.
Je kan het natuurlijk ook positief draaien: door de mensen in een taverne af te scannen, kan je meteen zien wie van hen jou kan interesseren, met wie jij gemeenschappelijke interesses deelt.
Positief of negatief? Wij zijn in elk geval geneigd om al onze publieke foto’s op het profiel al meteen te gaan vervangen door een cartoon. Trouwens: heb jij zelf al eens naar jezelf gezocht op Google Images of Bing Images? Griezelig…
http://www.nametag.ws/
